Michał Olejniczak

Zegarkami interesuję się na poważnie, już prawie 50 lat, czyli zacząłem spory kawał czasu przed tym, gdy internet stał się u nas czymś powszechnym. Głównie interesuje mnie historia techniki zegarmistrzowskiej, a mój podziw wzbudza kunszt dawnych zegarmistrzów, którzy przy pomocy bardzo skromnych narzędzi potrafili tworzyć nowatorskie dzieła sztuki zegarmistrzowskiej, bez których trudno sobie wyobrazić dzisiejszy rozwój techniki zegarkowej. Sporo jeździłem po kraju, przy okazji odwiedzając miejsca gdzie mogłem rozwijać moje zainteresowania, były to również pierwsze giełdy staroci, gdzie można było trafić na różne okazy dawnego zegarmistrzostwa. Potem bywałem też zagranicą, głównie Niemcy i Szwajcaria, gdzie moja uwagę przyciągały różne muzea zegarmistrzostwa, ale również pchle targi, czy profesjonalne giełdy zegarkowe. Nazbierałem przy okazji sporo unikatowej wiedzy o zegarmistrzostwie i nabyłem doświadczenie w rozpoznawaniu oryginalności wartościowych okazów starej sztuki zegarmistrzowskiej. Dlatego w 2005 roku, gdy podczas przeszukiwania internetu, trafiłem na stronę Klubu Miłośników Zegarów i Zegarków, miałem już ugruntowaną sporą wiedzę i tak w zasadzie nic dla mnie całkiem nowego tam nie znalazłem, ale po około pól roku zaglądania zdecydowałem się jednak zarejestrować na forum. Szybko stałem się rozpoznawalny i w miarę przybywania moich pomocnych wypowiedzi, przybywało mi też autorytetu. Na początku zawierałem znajomości klubowe tylko wirtualnie, ale w roku 2008 wybrałem się na spotkanie podstolika poznańskiego, gdzie poznałem już osobiście bardzo sympatycznych zegarkomaniaków z mojego miasta rodzinnego, a w roku 2009 zdecydowałem się pojechać do Warszawy na ogólnopolskie spotkanie Klubu. Tutaj spotkałem się z bardzo miłym przyjęciem i poznałem całą rzeszę sympatycznych ludzi, których łączyła wspólna pasja. Potem to już były następne Spotkania Klubowe, co jakiś czas podstoliki w Poznaniu, Spotkania Zegarowe, Warsztaty i coraz więcej znajomych oraz kolegów.
Ale nic nie trwa wiecznie, czas i zawieruchy jakie niesie życie, już mnie uziemiły i obecnie niewiele ruszam się z Poznania, a swoją pasję kultywuję tak bardziej wirtualnie.