EXCELSIOR PARK – znaczący producent chronografów.

Uprzemysłowienie zegarmistrzostwa dotarło do Szwajcarii pod koniec XIX wieku i jest ucieleśnione przez ogromną fabrykę Longines nad rzeką Suze w Saint-Imier. Ale pierwsza była energia parowa, umożliwiająca budowę fabryk w całej Europie, w tym Usine du Parc, przodka Excelsior Park. Oto historia wzlotów i upadków mocy parowej w Saint-Imier oraz produkowanych tam wyjątkowych stoperów. To także historia końca pary i fabryki Excelsior Park oraz przyczyn jej upadku. Usine du Parc nie była największą ani najnowszą fabryką w Saint-Imier. Rzeczywiście, budynek fabryki jest dziś w większości zapomniany. Ale „Le Parc” był z pewnością jednym z najważniejszych koncernów zegarmistrzowskich, jakie kiedykolwiek powstały w tym małym miasteczku. Kompleks, którego początki sięgają połowy XIX wieku, koncentrował się na wykorzystaniu energii parowej, co przyciągnęło Alberta Jeannereta i jego braci do założenia tam firmy zegarmistrzowskiej około 1889 roku.
Firma ostatecznie przyjęła markę Excelsior Park i była jednym z najbardziej rozpoznawalnych i znaczących producentów mechanizmów chronografów. Henri Jeanneret-Brehm zmarł 4 sierpnia 1932 roku w wieku 76 lat. Od dawna cierpiał na bolesną chorobę. Firma pozostała jednak w rękach rodziny. W jego miejsce Robert-Henri Jeanneret zarządzał fabryką, zanim przekazał ją swojemu synowi, Robertowi-Edmondowi Jeanneretowi, wnukowi Julesa-Frédérica. Od 1918 do 1983 roku Excelsior Park produkował szereg stoperów, markowych zegarków i mechanizmów zegarków dla Gallet, Girard-Perregaux i Zenith. Firma odnosiła spore sukcesy, ale ich głównym konkurentem (zwłaszcza w interesach z Zenithem) był Martel i ich bliski partner Universal. Excelsior Park napotkał wiele trudności i prawie zaprzestał działalności w 1975 roku, gdy rynek amerykański, który stanowił aż połowę ich zbytu, przeszedł na tańsze zegarki azjatyckie i elektroniczne. Mimo to produkcja w Saint-Imier trwała do 31 marca 1983 roku, kiedy to firma odesłała wszystkich pracowników do domu i wstrzymała produkcję. Chociaż firmy takie jak Gallet i Revue Thommen były w stanie kupić część pozostałych zapasów, marka i fabryka pozostały niewykupione. Firma została ostatecznie zlikwidowana 12 grudnia 1985 roku, krótko po śmierci prezesa czwartego pokolenia Roberta-Edmonda Jeannereta. Nazwa firmy trafiła do Flume Company of Germany, która jednak nie była w stanie jej ożywić.