ULYSSE NARDIN – historia chronometrów morskich

Firma została założona w 1846 roku przez Ulysse Nardina w Le Locle w Szwajcarii. Ulysse Nardin jest uważany za założyciela szwajcarskiego przemysłu chronometrów morskich wraz z Louisem Jeanem Richardem Bresselem i Henrym Grandjeanem. Ulysse Nardin urodził się w 1823 roku w Le Locle, początkowo szkolił się jako praktykant zegarmistrza pod kierunkiem swojego ojca, Léonarda Frédérica Nardina, a następnie doskonalił swoje umiejętności pod okiem Frédérica Williama Dubois i Louisa Jean Richarda Bressela, dwóch mistrzów zegarmistrzowskich, którzy byli ekspertami w dziedzinie precyzyjnych zegarków i których sława przekraczała granice Szwajcarii. W 1846 roku, w wieku 23 lat, Ulysse Nardin założył własną firmę w Le Locle, gdzie jej siedziba znajduje się nadal. Mimo że Ulysse Nardin dorastał w górach Jury, był zafascynowany morzem i już wcześnie wytwarzał żeglarskie przyrządy do pomiaru czasu. Jego firma stała się jedną z pierwszych firm produkujących chronometry morskie i precyzyjne instrumenty morskie dla statków handlowych i marynarki wojennej na całym świecie. Jego kieszonkowe i morskie chronometry stały się produktami referencyjnymi służby cywilnej, wojskowej i naukowej. Ulysse Nardin nabył bardzo precyzyjny regulator astronomiczny, zbudowany przez Jacquesa Frederica Hourieta w 1768 roku, który służył do oceny chronometrów kieszonkowych. Obecnie znajduje się on w muzeum w Le Locle. Reputację firmy budowały, skomplikowane zegarki, chronometry kieszonkowe i repetiery minutowe. W tym czasie najsłynniejsi zegarmistrzowie byli Francuzami i Anglikami, więc Ulysse Nardin pojechał do Londynu, aby zmierzyć się z najlepszymi producentami chronometrów kieszonkowych. Na Międzynarodowej Wystawie w Londynie w 1862 roku Ulysse Nardin otrzymał najwyższe wyróżnienie dla zegarmistrzostwa w Wielkiej Brytanii, czyli główną nagrodę w kategorii „skomplikowanych zegarków i chronometrów kieszonkowych”. W 1867 roku Ulysse Nardin uzyskał pierwszą serię certyfikatów od Neuchâtel Observatory dla swoich chronometrów morskich. W 1876 roku Ulysse Nardin zmarł w wieku 53 lat, a jego syn Paul David Nardin zastąpił go na stanowisku szefa firmy, która rozwijała się nadal. W 1889 roku Ulysse Nardin zdobył złoty medal na Wystawie Światowej w Paryżu, a w 1890 roku otrzymał dwa patenty szwajcarskie i zdobył pierwszą nagrodę na Wystawie Światowej w Chicago w 1893 roku oraz wiele innych wyróżnień. W 1902 roku firma zaczęła dostarczać chronometry morskie dla US Navy. Marka regularnie wygrywała zawody Washington Naval Observatory i została oficjalnym dostawcą dla łodzi torpedowych US Navy. Od tego czasu firma dostarczała już zegarki marynarkom wojennym Stanów Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii, Rosji i Japonii. W sumie od lat 70-tych XIX wieku ponad 50 marynarek wojennych i międzynarodowych kompanii żeglugowych było wyposażonych w chronometry morskie Ulysse Nardin. W 1975 roku Obserwatorium Neuchâtel opublikowało ostatnie oficjalne wydanie raportu dotyczącego jakości chronometrów od 1846 do 1975 roku. Według tego raportu Ulysse Nardin otrzymał 4324 certyfikaty jakości dla mechanicznych chronometrów morskich z 4504 wszystkich przesłanych (95%). Potem prezesem i właścicielem firmy został Rolf W. Schnyder. Przejął firmę w 1983 roku. Dzięki współpracy z zegarmistrzem i wynalazcą prof. Ludwigiem Oechslinem stworzył on wiele słynnych modeli astronomicznych, takich jak astrolabium, planetarium i tellur Johannes Kepler.